Un salût 'e Furlanìe
da lis monz insìn al mâr:
dongje il mâr il sanc dai mârtars,
su lis monz il lôr altâr.
E la nestre ciare lenghe,
va des monz fin al Timâf:
Rome 'dîs la sô ljende
sul confin todésc e slâf...
Che tu crèssis, mari lenghe
sane fuarte se Dio 'ûl,
che tu slàrgis la tô tende
su la Ciargne e sul Friûl.
Che tu vàdis, mari lenghe,
serie e sclete intôr intôr.
Tu confuàrtis dut chest pòpul
salt, onest, lavoradôr.
Che tu crèssis, mari lenghe
sane fuarte se Dio 'ûl,
che tu slàrgis la tô tende
su la Ciargne e sul Friûl.
Che tu vàdis, mari lenghe,
serie e sclete intôr intôr.
Tu confuàrtis dut chest pòpul
salt, onest, lavoradôr.
|
Un saluto alla Furlanìa,
dai monti fino al mare.
Vicino al mare il sangue dei martiri,
sui monti il loro altare.
E la nostra cara lingua,
va dalle montagne al Timavo:
Roma racconta la sua storia
sul confine tedesco e su quello slavo.
Che tu li espanda, o madre lingua,
pura e forte, se Dio lo vuole,
che tu stenda l'accampamento
sulla Carnia e sul Friuli.
Che tu vada, madre lingua,
seria e schietta tutt'intorno.
Tu sia viatico a questo popolo,
saldo, onesto, lavoratore
|